مزاج : 

• مزاج آن گرم و خشك در سوم است.

خواص درمانى:

• زردچوبه باز كننده سدد جگر و نافع استسقا
• ماليدن آن با سركه براى جرب مفيد مى‏باشد،
• زخم را خشك و ورم را برطرف گرداند.
• به عنوان محرك اعمال هضم، همراه با ادويه ديگر، بخصوص در مناطق حاره مصرف مى‏شود،
• داراى اثر مقوى اعمال روده و بادشكن است
• دانشمندان و شيمى‏دانان ثابت نمودند كه در زردچوبه چندين اسانس و مواد سودمند جمع شده
• زردچوبه عامل درمان كيسه صفرا و ناراحتيهاى كبدى است
• محرك دستگاه گوارش بوده غذا را رنگين و معطر مى‏نمايد،
• مضمضه جوشانده زردچوبه جهت درد دندان مفيد است
• مقوى معده و بادشكن مى‏باشد.
• زردچوبه داراى نشاسته، يك روغن فرار كه خاصيت تشعشع دارد، مواد رزينى و يك ماده رنگى و چندين تركيب ديگر هست.
• ادرار را زياد مى‏كند
• اشتهاآور است،
• زردچوبه نيز شفاف كننده چشم
• زردچوبه بادشكن، محرك جهاز هاضمه، ضد استسقاء و نفخ است، در هند زردچوبه به حدى مقدس است كه در بسيارى از مراسم مذهبى حضور آن واجب است، چون هندوان گاهى موقع عبادت تمام تن خود را با زردچوبه مى‏پوشانند و با اين وضع نيمه عريان در فضاى آزاد به عبادت مى‏پردازند.
• ضماد زردچوبه در بعضى بيماريهاى پوستى اثر معجزه آسا دارد.
• مسواك كردن با گرد زردچوبه درد دندان را تخفيف مى‏دهد

بهترين انواع زردچوبه : 

• بهترینش تازه، خوشرنگ، كم، ريشه آن است

منع مصرف :

• زردچوبه براى قلب بسيار ضرر دارد و مصلح آن آب ليمو و ترنج است

معرفی : 

• گياهى علفى، پايا يك تا يك و نيم متر است، تكثير آن مانند زنجبيل از طريق كاشتن قطعات ريزوم جوانه ‏دار گياه صورت مى‏گيرد.    
• زردچوبه گياهى است پايا، بومى نواحى شرقى شبه قاره هند و مناطق حاره جنوبى آسيا ارتفاع گياه تا 5/ 1 متر مى‏رسد، داراى ساقه زمينى متورم است كه از آن چندين ساقه هوايى بيرون مى‏آيد، برگهاى آن سبز روشن، شبيه برگ موز به درازاى 5/ 1 متر كه در قسمت پايين ساقه بدون دمبرگ و در قسمت بالا برگهاى كامل ديده مى‏شود و ساقه گلدار آن از بين برگها خارج مى‏شود، گلهاى آن مجتمع و سنبله به رنگ زرد و تخم آن‏ خيلى ريز و سياه رنگ است و اغلب تخمها بدون نطفه و عقيم هستند، تكثير آن از طريق كاشت قطعاتى از ساقه زير زمينى سال رويش قبل يا ساقه هوايى ريشه‏دار آن مى‏باشد.
• زردچوب بيخ نباتى مى‏باشد زرد رنگ تازه آن بدمزه و بدبو و بعد از سه تا چهار ماه نيكو مى‏گردد، گويند: در ميان آن بندرت بعضى دانه‏هاى آن سمى مى‏شود كه آن سخت‏تر و مائل به تيرگى مى‏باشد. زردچوبه را به چندين نام نوشته‏اند: زعفران هندى، ريشه زعفران و عروق الصفر، عروق الصباغين هم مى‏گويند كه مشهورترين آن زردچوبه است. زادگاه اوليه او هند است و در چين و بعضى از كشورهاى ديگر هم مى‏رويد.

تصویر : 

منبع مطالب فوق :

• دائرة المعارف بزرگ طب اسلامى، ج‏3، ص: 301 (مصطفی نورانی، چاپ اول از نشر ارمغان یوسف)

نگهداری : 

• در جای خشک نگهداری شود 
• در جای خنک و دور از نور آفتاب 
• در ظرف در بسته